τη φαντασία μου δεν χάνω γιατι χάνομαι...

Στης σοβαρότητας τις φυλακες δεν πιανομαι,κι αν νιωθω οτι μεγαλωνω παλι μικρος αισθανομαι.Χωρις προλογο ακουγομαι παιδι λιγο ανωριμο επειδη την πατησα αρκετες φορες γι'αυτο τ'ομολογω ερχομαι να γραψω τοτε ισως θα ξεπερασω ολα αυτα που γινανε και θελω να ξεχασω.Σα μιλησαν τα ματια μου σταματησανε τα στοματα με χρωματα γεμισε ο ουρανος μου κι ειναι δικος μου.Μακαρι να πλημμυριζε με φως καθε γωνια του κοσμου απο το νοτο ως το βορρα κι απο την ανατολη ως τη δυση κι οπως λεει και η ρηση: "μην στενοχωριεσαι για προβληματα που λυνονται και για αυτα που δεν υπαρχει λυση" διαφορετικοι ο ενας απο τον αλλο ειμαστε,ομως ειμαστε και ισοι. Ανησυχιες στη ζωη να υπαρχουν δεν θα παψουν κι ετσι ευελπιστω οτι τα πραγματα καποτε θα αλλαξουν.Καταλαβα πως αυξανεται της ζωης μου ο παλμος τιποτα δε χανεται εκτος αμα δεν αισθανεται.