Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

με τον καιρο

Ειναι μερες που χω τοσα να σου πω μα εσυ χαμπαρι δεν παιρνεις. Και με αφοσιωση στα ματια οταν με κοιτας στοιχημα βαζω δεν με καταλαβαινεις. Ειναι νυχτες που μοναχος περπατω κι ας ειμαστε 20 παρεα. Και μεθυσμενος παλι σπιτι μου γυρνω κατι μου λεει πως περασα ωραια. Με τον καιρο εμαθα πλεον να μην ρωταω τι και πως το γιατι. Και στα κομματια μου οταν αρχισω να παραπαταω τις απαντησεις μου βρισκω στο καπακι μες το γυαλι. Ειναι μερες που με τις ωρες με μιλας μα εγω δεν δινω σημασια. Βαριεστημενα κανω πως παρακολουθω πετώντας που και που καμια μαλακια. Ειναι νυχτες που δεν θελω να σε δω μα εσυ εισαι συνεχεια μπροστα μου. Εξαφανιζεσαι απο τα ματια μου σιγα σιγα οπως στο μπαρ τελειωνουν τα λεφτα μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου