κενές γραμμές στο δωρισμένο σου τετράδιο, μου 'πες αν το γεμίσω γεμίζει φως το δωμάτιο.και από τότε προσπαθώ μα είναι άδικο, χάνω του κόσμου όλη την ομορφιά μισώντας κάθε μου τετράστιχο. τη μέρα όσο θα προλάβω, τη νύχτα έρχεται ο φόβος δεν με αφήνει άλλο,κι είναι πολλά αυτά που έχω να σκεπάσω, το πάπλωμά μου φεύγει μόνο αν χαμογελάσω. το να χαμογελάω έχω ευθύνη, γιατί αν είμαι καλά είσαι κι εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου